Aktualności
2013-06-05 11:20
Stonka ziemniaczana żeruje na pomidorach, oberżynie i ziemniakach. Prognozy przewidują, że w tym roku ma być więcej stonki ziemniaczanej niż zwykle.
Komunikat warzywniczy - zagrożenie szkodnikami w uprawie warzyw
Źródło: Komunikat warzywniczy z dnia 3 czerwca 2013 r Bayer Cropscience Polska
- Stonka ziemniaczana (Leptinotarsa decemlineata) (fot. 1 i 2)
Szkodnik żeruje na pomidorach, oberżynie i ziemniakach. Prognozy przewidują, że w tym roku ma być więcej stonki ziemniaczanej niż zwykle. Przyczyniła się do tego pogoda - długa zima i późna wiosna i wysokie temperatury w maju.
Szkody wyrządzają chrząszcze i larwy. Samice składają jaja (w zależności od przebiegu pogody może to trwać do lipca) na górnej stronie blaszki liściowej. Wylęgające się larwy są bardzo żarłoczne, powodując w krytycznych sytuacjach gołożery.
Profilaktyka i zwalczanie
Prowadzić systematyczną kontrolę pól pomidora, ziemniaka na obecność chrząszczy i larw stonki ziemniaczanej. Stonka pojawia się najpierw na brzegu plantacji, później może żerować na całym polu. Szczególną uwagę zwracać na młode pomidory. Szkodnik może wyrządzić duże szkody w tunelach foliowych.
Próg szkodliwości dla tego szkodnika to złoże jaj lub 15 larw (minimalne straty plonu) lub 60 larw (straty istotne ekonomicznie) na roślinie.
Zwalczanie:- 1.Ziemniaki: Proteus 110 OD w dawce 0,3-0,4 l/ha lub Decis Mega 050 EW w dawce 0,1-0,15 l/ha
- 1.Pomidory: Decis Mega 050 EW w dawce 0,15 l/ha
- Śmietka kiełkówka (Delia florilega) i śmietka glebowa (Delia platura)
Szkodniki wyrządzające znaczne szkody na plantacjach ogórka i fasoli. Gatunki te są do siebie bardzo podobne. Muchówka jest koloru szarego o długości od 4 do 6 mm, z ciałem pokrytym czarnymi szczecinkami. Jaja są białe, długości do 1mm. Larwy są beznogie, koloru białożółtego, długości od 6 do 8 mm. Wiosną, na przełomie kwietnia i maja pojawiają się muchówki pierwszego pokolenia. Po uzupełnieniu braków pokarmowych (odżywiają się nektarem), samice składają jaja pod grudkami ziemi. Są one składane w świeżo przyoraną lub kultywatorowaną ziemię. Samice przyciąga przede wszystkim niedokładnie przykryty obornik lub nawozy zielone. Wylęgające się larwy żerują początkowo w szczątkach organicznych, a później przechodzą na pokarm roślinny ? kiełkujące nasiona wgryzając się do ich wnętrza i kompletnie je niszcząc i młode rośliny gdzie drążą chodniki w części podliścieniowej oraz w liścieniach. Uszkodzone wschody zamierają.
Profilaktyka i zwalczanie
Brak środków do zwalczania tych szkodników.
Unikać sąsiedztwa roślin kwitnących na żółto, biało lub niebiesko (rzepak, lucerna, koniczyna). Nawożenie organiczne (obornik, nawozy zielone) stosować jesienią bardzo starannie przyorać ponieważ rozkładające się szczątki roślin wabią samice i stymulują je do składania jaj. Bezpośrednio po siewie zagon można przykryć włókniną lub markizetą uniemożliwiającymi przedostanie się śmietek. Warunkiem powodzenia stosowania okryć jest założenie uprawy na polu wolnym od tych szkodników. W rejonach dużego zagrożenia należy uprawiać ogórek z rozsady produkowanej w wielodoniczkach.
- Poskrzypka szparagowa (Crioceris asparagi)
Jest to niebiesko zielony chrząszcz z rdzawym obrzeżeniem pokryw, długości około 6 mm. Larwa walcowata, oliwkowo szara z czarną głową. Szkody wyrządzają chrząszcze i larwy. Chrząszcze ? żywią się początkowo młodymi pędami, a później liśćmi, larwy ? uszkadzają zielone części szparagów.
- Poskrzypka dwunastokropkowa (Crioceris duodecimpunctata) (fot. 3)
Chrząszcz jest żółtawobrunatnej, a na każdej pokrywie skrzydeł jest po 6 czarnych punktów.. Larwa jest pomarańczowożółta, gruba, walcowata, z trzema parami nóg. Szkody wyrządzają chrząszcze i larwy - żywią się listkami szparaga.
Profilaktyka i zwalczanie ? obu szkodników
Brak środków do zwalczania szkodników występujących na szparagach. Występowanie szkodnika można ograniczyć przycinając nisko jesienią łodygi szparaga i paląc je ? są miejscem zimowania chrząszczy.
- Liściolubka selerowa (Philophylla heraklei)
Ważny szkodnik selera. Żeruje również na pietruszce, pasternaku, lubczyku, anyżu i arcydzięglu. Szkody wyrządzają larwy ? białe z prześwitującym pokarmem, wrzecionowate, długości około 8 mm. Na skutek żerowania larw w liściach powstają plackowate miny.
Profilaktyka i zwalczanie
Brak środków do zwalczania liściolubki selerowej. Występowanie szkodnika można ograniczyć usuwając i niszcząc liście z larwami.
Źródło: Komunikat warzywniczy z dnia 3 czerwca 2013 r Bayer Cropscience Polska
e-warzywnictwo.pl